Anasayfa
Eğitim akımları :
Bu bölümde
·İdealist felsefeye dayanan daimicilik ( perennialism )
·Realist felsefeye dayanan esasicilik ( essentialism )
·Pragmatik felsefeye dayanan ilerlemecilik ( progressivism ) ve
·İlerlemecilik ele alınıp incelenecektir.
Bölümün amacı :
Öğretmen adaylarına eğitim alanında uygulanan felsefi akımları , bu akımlarda yapılan yanlışları ve yapılan doğruları , eğitim hedeflerini , ders işlenirken uygulanması gereken yöntemleri , eğitimcide olması gereken nitelikleri göstermek,verilen bilgilerin günümüz eğitim anlayışına uyup uymadığını düşündürmek ve öğretmen adaylarının verecekleri eğitim alanında kendilerini sorgulayıp daha iyi tanımarlını sağlamak.
DAİMİCİLİK
Daimicilik en eski ve en tutucu eğitim felsefesidir.Daimiciler Platon ve Aristo geleneği ile Hıristiyan düşünür St. Aquinasin skolastik görüşlerinden yola çıkarlar. Daimicilik akımının temelinde klasik realizm ve idealizm yatar. Bunlara göre insanın doğası ve ahlaki ilkeler değişmez. Gerçeği ve doğruyu sürekliliği olan bir olay olarak ele alır. Klasik realist felsefeye dayalı ve birçok idealist tarafından desteklenen bu ekol eğitimin temel ilkelerinin değişmez ve daimi olduğunu kabul eder.
( Platon ) 
Gelenekle ve ilgili kapsamlı olan bu ekol entelektüel disiplin , ahlaki karakter, kültürel tutuculuk ve ulusal varlığın sürdürülmesi için eğitim ile yakından ilgilidir. Buna göre eğitimin amacı öğrencilerin değişmez ilkeler yada düşüncelerle ilgili bilgileri edinmelerini sağlamaktır. Bunun için eğitim tümel nitelikte değişmez gerçeklere dayandırılmalıdır. İnsan doğasının en önemli yanı akıldır. Öyleyse eğitimde , aklın gelişmesini sağlayacak entelektüel eğitime önem verilmelidir. Daimiciler orta öğretim düzeyine ait programlarda dilbilgisi, matematik,mantık,klasik ve modern diller ve daimici programların özü sayılan Batı dünyasının klasik eserlerinin okutulduğu oldukça üst düzey bir program önerirler. Geçmişin klasiklerinde insanlar daimicilerin,bugün geçerli olan ve gelecekte de geçerliliğini sürdürecek olarak gördükleri “gerçeği” bulabilir. Bu anlamda daimicilik, yüksek akademik yeterliğe sahip çok küçük bir yüzde içindeki öğrencilere uygundur.
İlericilerin değişmeye verdiği öneme karşın daimiciler kesin ilkelere dönüşü önermektedirler. Sürekliliğin , değişmeden daha gerçek olduğu görüşünden yol çıkarak, insan doğasının değişmez olduğunu, özde ve esasta aynı kaldığını savunurlar. Ve yine daimicilere göre bütün zamanlar ve bütün toplumlarda gerçeğin yapısı değişmemektedir bu nedenle daimicileri yüzlerini geçmişe dönerek insan doğası , gerçek , bilgi , erdem ve güzellik gibi evrenin değişmeyen görünümlerini öne çıkarırlar. Böylece insanı yönetecek en uygun yaşam ile insanın benimseyeceği ahlaki ilkeleri ve olacağı ve alacağı her ikisi de değişmezdir.
Klasik realist yada daimici , eğitimde genç öğrenciyi kendini tanıma , kendisi ve insanlık için iyi yaşama ulaşma yönünde geliştirme eğilimindedir. Klasik realist, genel eğitimin , bilgi kazanma i kullanma ve bundan yararlanma alışkanlığı geliştireceği ve bu alışkanlıkların bireyin potansiyelini oluşturacağı görüşündedir.
Realiste göre , eğitimin amacı mesleklere ilişkin gerçeği görebilme , bu gerçeği bilindiği biçimde bütünleştirerek yayma , yaşama ilişkin pratik , mesleki anlamda işlevsel bilgi edinme ve son olarak da bu bilgiyi tutarlım ve inandırıcı bir biçimde insanlığa aktarmaktır.
Daimicilik , insan doğasının süreğen oluşuna bağlı olarak, eğitimin de değişmez olduğunu kabul eder. Eğitim , yaşamı kopya etmek olmayıp, ona hazırlıktır. Çocuklara dünyanın fiziksel ve ruhsal sürekliliğinden haberdar olacakları temel konular (disiplinler) öğretilmelidir. Bu süreklilikler en iyi biçimde daimicilerin “büyük kitaplar” dedikleri eski yunan klasikleriyle öğrenilir. Bu görüşe göre , insanlar özde her yerde aynı olduklarından, eğitim de herkes için aynı olmalıdır. Çünkü insanın insan olarak her çağda be toplumsa işlevi aynı olduğu gibi eğitiminde insanı insan olarak ıslah etme amacı aynıdır. Kültür farklılıklarına rağmen daimici bu ilkede ısrarlıdır.
Akıl inanın en üst özelliği olduğundan, insan bu yeteneğini ve sezgisel doğasını bilinçli olarak saptanmış hedefler doğrultusunda geliştirmek için kullanmalıdır. İnsanlar özgü olduğundan , eylemlerinden sorumlu tutulmalı,kişisel sorunları ya da çevre sorunları onun olumsuz davranışları için neden olarak gösterilmemelidir. Entelektüel disiplin eğitimi,insan yaşamında aklın kendine özgü işlevine önem vererek,bireyin karşılaşacağı sorunlarla başa çıkmasında ona yardım etmiş olur. Bu anlamda disiplin,demokratik yönetim biçiminde denetim etkeni olmalıdır.Adler’e göre , temel eğitim,düşünen hayvan olarak insanın ussal güçlerini disipline etmek ve entelektüel yeteneklerini geliştirmektir. Eğitimin görevi, insanları günü gerçeklerine değil,ebedi gerçeğe uyumlarını sağlamaktır. Gerçek her yede aynı olduğuna göre eğitimde her yerde aynı olmalıdır. Bu görüş demokrasiye inanılmakla birlikte, çocukta toplumsal reform arzusu uyandırmayı okulun görevi olarak kabul etmez.
Okulun gerçek yaşam durumları sağlayabileceği görüşü yerine okulun yaşamın aksine entelektüel yetiştirmenin esas olduğu yapay bir ortam yaratması amaçlanır. Sınıf ortamında yaşamın gerçeklerinin değil,ideal olanın sunulması ve öğrencilerin akıllarını ve iradelerini geliştirecek olanakların yaratılması savunulur. Okulun yaşama hazırlamadaki işlevi,öğrencinin kültürel kalıtı tanıyarak onun değerlerini benimsemesi ve onun başarılarına bu yolla katkıda bulunmasıdır. Eğitim öğrencilere insanın evrensel yönlerini öğretirken edebiyat, felsefe,tarih ve bilim alanlarında geliştirilmiş büyük yapıtlardan yararlanmalıdır. Çünkü gerçek ve doğru bu yapıtlarda yazılıdır. Öğrencinin entelektüel sorunları özümsemesi ve böylece kendisini geliştirmesi,kendini tanımasını ve disipline etmesi ile olanaklıdır. Daimicilik ekolü, sıkı ve aristokrat bir eğitim öngördüğü için ayrıca öğrencinin zihinsel yeteneği dikkate alınmayıp,herkese uygulamak istenmesinden dolayı da eleştirilir.
Daimici programlarda sınıf ortamının tek otoritesi öğretmendir. Öğretmen alanında uzman olmalıdır ve tüm eğitim etkinliklerinin merkezi olmalıdır.
ESASİCİLİK
Dünyada en yaygın kabul gören ve en uzun süre uygulanan eğitim felsefesidir. Esasicilik çeşitli felsefi görüşlere uyum gösteren bir eğitim akımıdır. Bu görüşe göre, insan zihni fakültelerden oluşmaktadır. İnsanın denenmiş ve doğruluğu anlaşılmış olan kültürel kalıtı çocuk ve gençlere aktarmalı, böylece onların zihinlerinin tüm fakülteleri geliştirilmelidir. Bu nedenle esasiciler, eğitimde konuya çok önem verirler, konuyu merkeze alırlar , öğrenciye bunların hepsini sunarlar ve öğrencinin bunları özümlemesini isterler. Çünkü insanların uygarlığı geliştirebilmeleri için önceden varolan kültürel kalıtı öğrenmeleri gerekir. Öğretim uygulana bilir olmalıdır ve çocukları yaşama hazırlayacak mantıklı bilgiler sunmalıdır.temel bilgi ve becerilerin üretici toplum üyelerini yarattıklarına inanılır.
Bu görüş bütün eğitilmiş insanların bilmesi gereken belirli esaslar olduğunu savunurken,Dewey’in epistemolojisini reddetmez.temel esasicilik bütün çabayı program meselelerini yeniden ele alıp ayıklama ve öğretmenin sınıfta kiyetkisini yeniden sağlama konularına yönelmektedir.
Bu görüştekiler kurumsal düzeyleri,program meseleleri,öğrenme süreçleri ve öğrenci doğasına ilişkin farklı görüşlere sahip olup bir çok konuda da şüphecidirler. Daimiciler gibi içeriği öğretimin merkezine almayı önerirken,daimicilerin önerdikleri gibi,bunun batı uygarlığının büyük kitaplarıyla sınırlanmasını kabul etmezler.Eğitimin yaygınlaştırılmasını ve entelektüel ölçütlerin iyileştirilmesini isterler.Esasiciler,ilerlemecileri öğrenci özgürlüğü ve ilgisine,içeriğin gereklerine kıyasla çok fazla önem verdikleri için eleştirirler.
ölçütlerin iyileştirilmesini isterler.Esasiciler,ilerlemecileri öğrenci özgürlüğü ve ilgisine,içeriğin gereklerine kıyasla çok fazla önem verdikleri için eleştirirler. .ilerlemeciler,çocuğun özünü savunurken,esasiciler disiplinin önemin de ısrar ederler.Onlara göre disipline etme kendiliğinden öğrenilmez,bir dış disiplin yoluyla oluşturulur.Öğretmen tarafından yürütülen disiplinin,öğrenciler genellikle gönüllü ve akıllıca katılmakla kazanırlar.
Eğitimde girişim öğrenciden daha çok öğretmendedir.Gizil güçlerini geliştirirken ve yetişkin yaşamındaki rolüne hazırlanırken çocuğun,bir yetişkin ve uzman kişi olarak öğretmenin yol göstericiliğine gereksinimi vardır.Bu ekolde öğretmenin yetki ve sorumluluğu ilerlemecilere oranla daha fazladır.
Esasicilik,öğretmenin eğitimin merkezine yerleştirerek onun genel kültür,alan kültürü ve meslek bilgisinin güçlü olmasını ister.Ayrıca öğretmen devletin memuru olarak devlet içinde yaşamak üzere eğitilmelidir.
Okulun eğitsel görevi,entelektüel ve ahlaki disiplinler ile kültürün özünü korumak ve varlığının sürekliliğini sağlamaktır.Ayrıca eğitimin amacı sadece çağdaş yaşama uyumu sağlamak olamayıp,aynı zamanda ahlak,politika gibi süreğen ve gerçekçi ölçütlere uyumu da sağlamaktır.
Okul geleneksel zihinsel yetiler yönetimi sürdürmelidir.İlerlemecilerin önerdiği sorun çözme yönteminin bazı olumlulukları olmakla birlikte,öğrenme sürecinin bütününe uygulanma olanağı yoktur.bilginin çoğu,soyut nitelikte olduğundan uygulamada ki sorunlara uyarlanması kolay olmayacaktır.Yaparak öğrenme,belirli koşular da ve belirli çocuklarla uygun olmakla birlikte genellenemez.
Esasicilik her şeyden önce ilerlemeciliğin bir eleştirisi olup,bir çok yönden de daimicilikten farklılaşır.İlerlemeciler,eğitim,teknik ve yöntemlerine yapmış oldukları olumlu katkıları benimsemeye daimicilikten daha yatkındır.Bu ekole yapılan temel eleştiri,değişen bir kültür de fazla durağan oluşudur.Entelektüel inisiyatifi geliştirmede başarısızdır.
öğrenciyi okul yaşantısın da kendisi için düşünmeye yönlendireceği yerde,öğrenciyi seçmediği ve düzenlemediği içeriği özümlemeye zorlar.öğretmene ve ders içeriklerine gösterilen bu bağımlılık,başarıyı ve demokrasi için gereken bağımsızlık eğilimini ve eleştirel düşünmeyi engeller.
Bu bölümde
·İdealist felsefeye dayanan daimicilik ( perennialism )
·Realist felsefeye dayanan esasicilik ( essentialism )
·Pragmatik felsefeye dayanan ilerlemecilik ( progressivism ) ve
·İlerlemecilik ele alınıp incelenecektir.
Bölümün amacı :
Öğretmen adaylarına eğitim alanında uygulanan felsefi akımları , bu akımlarda yapılan yanlışları ve yapılan doğruları , eğitim hedeflerini , ders işlenirken uygulanması gereken yöntemleri , eğitimcide olması gereken nitelikleri göstermek,verilen bilgilerin günümüz eğitim anlayışına uyup uymadığını düşündürmek ve öğretmen adaylarının verecekleri eğitim alanında kendilerini sorgulayıp daha iyi tanımarlını sağlamak.
DAİMİCİLİK
Daimicilik en eski ve en tutucu eğitim felsefesidir.Daimiciler Platon ve Aristo geleneği ile Hıristiyan düşünür St. Aquinasin skolastik görüşlerinden yola çıkarlar. Daimicilik akımının temelinde klasik realizm ve idealizm yatar. Bunlara göre insanın doğası ve ahlaki ilkeler değişmez. Gerçeği ve doğruyu sürekliliği olan bir olay olarak ele alır. Klasik realist felsefeye dayalı ve birçok idealist tarafından desteklenen bu ekol eğitimin temel ilkelerinin değişmez ve daimi olduğunu kabul eder.
( Platon ) Gelenekle ve ilgili kapsamlı olan bu ekol entelektüel disiplin , ahlaki karakter, kültürel tutuculuk ve ulusal varlığın sürdürülmesi için eğitim ile yakından ilgilidir. Buna göre eğitimin amacı öğrencilerin değişmez ilkeler yada düşüncelerle ilgili bilgileri edinmelerini sağlamaktır. Bunun için eğitim tümel nitelikte değişmez gerçeklere dayandırılmalıdır. İnsan doğasının en önemli yanı akıldır. Öyleyse eğitimde , aklın gelişmesini sağlayacak entelektüel eğitime önem verilmelidir. Daimiciler orta öğretim düzeyine ait programlarda dilbilgisi, matematik,mantık,klasik ve modern diller ve daimici programların özü sayılan Batı dünyasının klasik eserlerinin okutulduğu oldukça üst düzey bir program önerirler. Geçmişin klasiklerinde insanlar daimicilerin,bugün geçerli olan ve gelecekte de geçerliliğini sürdürecek olarak gördükleri “gerçeği” bulabilir. Bu anlamda daimicilik, yüksek akademik yeterliğe sahip çok küçük bir yüzde içindeki öğrencilere uygundur.
İlericilerin değişmeye verdiği öneme karşın daimiciler kesin ilkelere dönüşü önermektedirler. Sürekliliğin , değişmeden daha gerçek olduğu görüşünden yol çıkarak, insan doğasının değişmez olduğunu, özde ve esasta aynı kaldığını savunurlar. Ve yine daimicilere göre bütün zamanlar ve bütün toplumlarda gerçeğin yapısı değişmemektedir bu nedenle daimicileri yüzlerini geçmişe dönerek insan doğası , gerçek , bilgi , erdem ve güzellik gibi evrenin değişmeyen görünümlerini öne çıkarırlar. Böylece insanı yönetecek en uygun yaşam ile insanın benimseyeceği ahlaki ilkeleri ve olacağı ve alacağı her ikisi de değişmezdir.
Klasik realist yada daimici , eğitimde genç öğrenciyi kendini tanıma , kendisi ve insanlık için iyi yaşama ulaşma yönünde geliştirme eğilimindedir. Klasik realist, genel eğitimin , bilgi kazanma i kullanma ve bundan yararlanma alışkanlığı geliştireceği ve bu alışkanlıkların bireyin potansiyelini oluşturacağı görüşündedir.
Realiste göre , eğitimin amacı mesleklere ilişkin gerçeği görebilme , bu gerçeği bilindiği biçimde bütünleştirerek yayma , yaşama ilişkin pratik , mesleki anlamda işlevsel bilgi edinme ve son olarak da bu bilgiyi tutarlım ve inandırıcı bir biçimde insanlığa aktarmaktır.
Daimicilik , insan doğasının süreğen oluşuna bağlı olarak, eğitimin de değişmez olduğunu kabul eder. Eğitim , yaşamı kopya etmek olmayıp, ona hazırlıktır. Çocuklara dünyanın fiziksel ve ruhsal sürekliliğinden haberdar olacakları temel konular (disiplinler) öğretilmelidir. Bu süreklilikler en iyi biçimde daimicilerin “büyük kitaplar” dedikleri eski yunan klasikleriyle öğrenilir. Bu görüşe göre , insanlar özde her yerde aynı olduklarından, eğitim de herkes için aynı olmalıdır. Çünkü insanın insan olarak her çağda be toplumsa işlevi aynı olduğu gibi eğitiminde insanı insan olarak ıslah etme amacı aynıdır. Kültür farklılıklarına rağmen daimici bu ilkede ısrarlıdır.
Akıl inanın en üst özelliği olduğundan, insan bu yeteneğini ve sezgisel doğasını bilinçli olarak saptanmış hedefler doğrultusunda geliştirmek için kullanmalıdır. İnsanlar özgü olduğundan , eylemlerinden sorumlu tutulmalı,kişisel sorunları ya da çevre sorunları onun olumsuz davranışları için neden olarak gösterilmemelidir. Entelektüel disiplin eğitimi,insan yaşamında aklın kendine özgü işlevine önem vererek,bireyin karşılaşacağı sorunlarla başa çıkmasında ona yardım etmiş olur. Bu anlamda disiplin,demokratik yönetim biçiminde denetim etkeni olmalıdır.Adler’e göre , temel eğitim,düşünen hayvan olarak insanın ussal güçlerini disipline etmek ve entelektüel yeteneklerini geliştirmektir. Eğitimin görevi, insanları günü gerçeklerine değil,ebedi gerçeğe uyumlarını sağlamaktır. Gerçek her yede aynı olduğuna göre eğitimde her yerde aynı olmalıdır. Bu görüş demokrasiye inanılmakla birlikte, çocukta toplumsal reform arzusu uyandırmayı okulun görevi olarak kabul etmez.
Okulun gerçek yaşam durumları sağlayabileceği görüşü yerine okulun yaşamın aksine entelektüel yetiştirmenin esas olduğu yapay bir ortam yaratması amaçlanır. Sınıf ortamında yaşamın gerçeklerinin değil,ideal olanın sunulması ve öğrencilerin akıllarını ve iradelerini geliştirecek olanakların yaratılması savunulur. Okulun yaşama hazırlamadaki işlevi,öğrencinin kültürel kalıtı tanıyarak onun değerlerini benimsemesi ve onun başarılarına bu yolla katkıda bulunmasıdır. Eğitim öğrencilere insanın evrensel yönlerini öğretirken edebiyat, felsefe,tarih ve bilim alanlarında geliştirilmiş büyük yapıtlardan yararlanmalıdır. Çünkü gerçek ve doğru bu yapıtlarda yazılıdır. Öğrencinin entelektüel sorunları özümsemesi ve böylece kendisini geliştirmesi,kendini tanımasını ve disipline etmesi ile olanaklıdır. Daimicilik ekolü, sıkı ve aristokrat bir eğitim öngördüğü için ayrıca öğrencinin zihinsel yeteneği dikkate alınmayıp,herkese uygulamak istenmesinden dolayı da eleştirilir.
Daimici programlarda sınıf ortamının tek otoritesi öğretmendir. Öğretmen alanında uzman olmalıdır ve tüm eğitim etkinliklerinin merkezi olmalıdır.
ESASİCİLİK
Dünyada en yaygın kabul gören ve en uzun süre uygulanan eğitim felsefesidir. Esasicilik çeşitli felsefi görüşlere uyum gösteren bir eğitim akımıdır. Bu görüşe göre, insan zihni fakültelerden oluşmaktadır. İnsanın denenmiş ve doğruluğu anlaşılmış olan kültürel kalıtı çocuk ve gençlere aktarmalı, böylece onların zihinlerinin tüm fakülteleri geliştirilmelidir. Bu nedenle esasiciler, eğitimde konuya çok önem verirler, konuyu merkeze alırlar , öğrenciye bunların hepsini sunarlar ve öğrencinin bunları özümlemesini isterler. Çünkü insanların uygarlığı geliştirebilmeleri için önceden varolan kültürel kalıtı öğrenmeleri gerekir. Öğretim uygulana bilir olmalıdır ve çocukları yaşama hazırlayacak mantıklı bilgiler sunmalıdır.temel bilgi ve becerilerin üretici toplum üyelerini yarattıklarına inanılır.
Bu görüş bütün eğitilmiş insanların bilmesi gereken belirli esaslar olduğunu savunurken,Dewey’in epistemolojisini reddetmez.temel esasicilik bütün çabayı program meselelerini yeniden ele alıp ayıklama ve öğretmenin sınıfta kiyetkisini yeniden sağlama konularına yönelmektedir.
Bu görüştekiler kurumsal düzeyleri,program meseleleri,öğrenme süreçleri ve öğrenci doğasına ilişkin farklı görüşlere sahip olup bir çok konuda da şüphecidirler. Daimiciler gibi içeriği öğretimin merkezine almayı önerirken,daimicilerin önerdikleri gibi,bunun batı uygarlığının büyük kitaplarıyla sınırlanmasını kabul etmezler.Eğitimin yaygınlaştırılmasını ve entelektüel ölçütlerin iyileştirilmesini isterler.Esasiciler,ilerlemecileri öğrenci özgürlüğü ve ilgisine,içeriğin gereklerine kıyasla çok fazla önem verdikleri için eleştirirler.
ölçütlerin iyileştirilmesini isterler.Esasiciler,ilerlemecileri öğrenci özgürlüğü ve ilgisine,içeriğin gereklerine kıyasla çok fazla önem verdikleri için eleştirirler. .ilerlemeciler,çocuğun özünü savunurken,esasiciler disiplinin önemin de ısrar ederler.Onlara göre disipline etme kendiliğinden öğrenilmez,bir dış disiplin yoluyla oluşturulur.Öğretmen tarafından yürütülen disiplinin,öğrenciler genellikle gönüllü ve akıllıca katılmakla kazanırlar.
Eğitimde girişim öğrenciden daha çok öğretmendedir.Gizil güçlerini geliştirirken ve yetişkin yaşamındaki rolüne hazırlanırken çocuğun,bir yetişkin ve uzman kişi olarak öğretmenin yol göstericiliğine gereksinimi vardır.Bu ekolde öğretmenin yetki ve sorumluluğu ilerlemecilere oranla daha fazladır.
Esasicilik,öğretmenin eğitimin merkezine yerleştirerek onun genel kültür,alan kültürü ve meslek bilgisinin güçlü olmasını ister.Ayrıca öğretmen devletin memuru olarak devlet içinde yaşamak üzere eğitilmelidir.
Okulun eğitsel görevi,entelektüel ve ahlaki disiplinler ile kültürün özünü korumak ve varlığının sürekliliğini sağlamaktır.Ayrıca eğitimin amacı sadece çağdaş yaşama uyumu sağlamak olamayıp,aynı zamanda ahlak,politika gibi süreğen ve gerçekçi ölçütlere uyumu da sağlamaktır.
Okul geleneksel zihinsel yetiler yönetimi sürdürmelidir.İlerlemecilerin önerdiği sorun çözme yönteminin bazı olumlulukları olmakla birlikte,öğrenme sürecinin bütününe uygulanma olanağı yoktur.bilginin çoğu,soyut nitelikte olduğundan uygulamada ki sorunlara uyarlanması kolay olmayacaktır.Yaparak öğrenme,belirli koşular da ve belirli çocuklarla uygun olmakla birlikte genellenemez.
Esasicilik her şeyden önce ilerlemeciliğin bir eleştirisi olup,bir çok yönden de daimicilikten farklılaşır.İlerlemeciler,eğitim,teknik ve yöntemlerine yapmış oldukları olumlu katkıları benimsemeye daimicilikten daha yatkındır.Bu ekole yapılan temel eleştiri,değişen bir kültür de fazla durağan oluşudur.Entelektüel inisiyatifi geliştirmede başarısızdır.
öğrenciyi okul yaşantısın da kendisi için düşünmeye yönlendireceği yerde,öğrenciyi seçmediği ve düzenlemediği içeriği özümlemeye zorlar.öğretmene ve ders içeriklerine gösterilen bu bağımlılık,başarıyı ve demokrasi için gereken bağımsızlık eğilimini ve eleştirel düşünmeyi engeller.
